استخراج عصاره دارچین و بررسی تأثیر آن بر پایداری روغن آفتابگردان

سابقه و هدف: یکی از راه های جلوگیری از اکسیداسیون روغن ها و چربی ها افزودن آنتی اکسیدان ها است، اما با توجه به اینکه آنتی اکسیدان های سنتزی امکان ایجاد اثرات نامطلوبی را در بدن دارند، به تدریج از فهرست آنتی اکسیدان های مصرفی حذف می شوند. بنابراین، تهیه و تولید انواع طبیعی آن ها ضروری است. هدف از این پژوهش، استخراج عصاره دارچین با استفاده از دو روش حلال سرد و سوکسله و توسط دو حلال استون و متانول و بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی آن از طریق تعیین زمان پایداری روغن آفتابگردان بود. مواد و روش ها: عصاره دارچین با دو روش حلال سرد و سوکسله و با استفاده از دو حلال استون و متانول به طور جداگانه استخراج شد. راندمان استخراج عصاره ها تعیین و میزان کل ترکیبات فنولیک موجود در آن ها طبق روش فولین سیوکالتیو اندازه گیری شد. اثر عصاره ها در غلظت های متفاوت 02/0، 04/0، 06/0، 08/0 و 1/0 درصد در به تأخیر انداختن فساد اکسیداتیو در روغن آفتابگردانِ تصفیه شده از طریق اندازه گیری عدد پراکسید و زمان مقاومت به اکسیداسیون نمونه ها تعیین شد و سپس با اثر آنتی اکسیدان سنتزی tbhq با غلظت 01/0% مقایسه شد. یافته ها : راندمان استخراج عصاره های دارچین استخراج شده توسط روش سوکسله بیشتر از روش حلال سرد بود. میزان ترکیبات فنولیک عصاره های استخراج شده با روش حلال سرد، بیشتر بود. در هر دو روش سوکسله و حلال سرد، راندمان استخراج عصاره دارچین توسط حلال متانول بیشتر از حلال استون بود؛ ولی میزان ترکیبات فنولیک موجود در عصاره استونی در هر دو روش، بیشتر بود. در بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره های دارچین در روغن آفتابگردان مشخص شد، با افزایش غلظت عصاره ها اثر آنتی اکسیدانی آن ها بیشتر شد و عصاره استونی بهتر از عصاره متانولی عمل کرد، به طوری که عصاره استونی دارچین با غلظت 1/0% دارای بیشترین اثر آنتی اکسیدانی بعد از آنتی اکسیدان سنتزی tbhq با غلظت 01/0% بود. نتیجه گیری: عصاره دارچین دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است. این خاصیت به دلیل وجود ترکیبات فنولیک و سایر ترکیبات آنتی اکسیدانی در آن است. بنابراین، می تواند به عنوان منبعی از آنتی اکسیدان های طبیعی مورد پژوهش بیشتر قرار گیرد. واژگان کلیدی: اکسیداسیون، آنتی اکسیدان، عصاره دارچین، ترکیبات فنولیک، روغن آفتابگردان